ما باید یاد بگیریم که مردم را کمتر در پرتو کارهایی که انجام می‌دهند یا نمی‌کنند و بیشتر در پرتو رنجی که می‌کشند ببینیم.»
– دیتریش بونهوفر (1906 – 1945)
به نظر می رسد سطوحی از یادگیری در مورد بخشش برای من وجود دارد. اولین درس‌های مهم من با اندوهی عمیق آغاز شد و خدا به من این توانایی را داد که به جای وسواس در مورد آنچه که به نظر می‌رسد طرف مقابل مرتکب اشتباه شده است، روی اشتباهی که انجام داده‌ام تمرکز کنم.
اما در سال‌های اخیر پروردگار من سطح را بالا برده است. او می خواهد که من بیشتر یاد بگیرم.
دریافتم که ریشه تلخی – که ساده لوحانه فکر می کردم از آن مصون هستم – مؤثر شد. من برای بخشش افراد خاص در شرایط خاص تلاش کرده ام.
چیزی که خدا به من نشان داده است، هرچند اخیرا، این است که این موقعیت ها آینه ای برای رشد من هستند. اصلاً به آنها مربوط نیست (تصور من از آنها). خدا مثل چیزی است که مادرم در بزرگ شدن به من می گفت – برایم مهم نیست که پسر همسایه با چه چیزی فرار می کند. خداوند می فرماید: تنها علاقه من تو و رشد تو هستی!
وقتی روی خودمان تمرکز کنیم و کارهایی که می‌توانیم برای بخشش انجام دهیم، بخشش آسان‌تر می‌شود. خداوند ما را به درک و شعور مهربان مجهز می کند.
ما نمی‌توانیم از خدا فرار کنیم – قضاوت خود را به دیگران ببارانیم – و سالم بیرون بیاییم و رشد کنیم.
رفتار مضر ما نسبت به دیگران همیشه به آسیب ما می انجامد.
و با این حال، این مقاله، قبل از نقل قول قانع کننده بونهوفر، اصلاً در مورد من یا شما نیست. این در مورد اینکه قرار است ما دیگران را چگونه ببینیم، به ما کمک می‌کند درک مهربانانه‌ای را که سزاوار ما هستند به آنها نشان دهیم.
***
اگر می‌خواهیم واقعاً غریزه مردم را ببخشیم، باید آنها را وارد کنیم تا با آن‌هایی که هستند ارتباط برقرار کنیم و وسوسه نشویم که روی کارهایی که انجام می‌دهند یا نمی‌کنند تمرکز کنیم.
همه – تک تک افراد – رنج می برند.
فرقی نمی کند که ثروت مادی، زادگاهمان یا هر چیز دیگری «برکت» داشته باشیم. همه رنج می برند.
کلید بخشش قلب تسلیم کننده است و تسلیم قلب ها به همدلی بستگی دارد.
زمانی که ما توانایی همدلی – مراقبت از شخص دیگری را داریم – این توانایی را داریم که به او اهمیت دهیم.
ذهن آگاهی برای توانایی بخشش بسیار مهم است.
ما فقط زمانی می توانیم واقعاً کسی را ببخشیم که واقعاً مراقب او باشیم.
اگر آنقدر نگران باشیم که رنج دیگران را ببینیم، خداوند نیز به ما توجه می کند که رنج خود را درک کرده و بپذیریم.
© 2016 SJ Wickham.